{"loaderData":{"0":{"user":null,"blogCats":[{"id":1,"attributes":{"name":"Hormones","createdAt":"2023-11-25T14:02:42.312Z","updatedAt":"2023-11-25T14:02:42.312Z"}},{"id":3,"attributes":{"name":"ศัลยกรรม","createdAt":"2023-11-25T14:02:42.312Z","updatedAt":"2023-11-25T14:02:42.312Z"}},{"id":5,"attributes":{"name":"แชร์ประสบการณ์","createdAt":"2023-11-25T14:02:42.312Z","updatedAt":"2023-11-25T14:02:42.312Z"}},{"id":2,"attributes":{"name":"Fashion","createdAt":"2023-11-25T14:02:42.312Z","updatedAt":"2024-03-01T06:43:20.842Z"}},{"id":4,"attributes":{"name":"สุขภาวะทางเพศ","createdAt":"2023-11-25T14:02:42.312Z","updatedAt":"2024-03-01T06:43:36.397Z"}},{"id":6,"attributes":{"name":"Cosmetic","createdAt":"2024-03-01T06:44:35.080Z","updatedAt":"2024-03-01T06:44:35.080Z"}},{"id":7,"attributes":{"name":"การสื่อสารตัวตน","createdAt":"2024-03-01T06:46:22.410Z","updatedAt":"2024-03-01T06:46:22.410Z"}},{"id":8,"attributes":{"name":"สุขภาพจิต","createdAt":"2024-03-01T06:46:30.461Z","updatedAt":"2024-03-01T06:46:30.461Z"}},{"id":9,"attributes":{"name":"ความหลากหลายทางเพศ","createdAt":"2024-03-01T06:46:43.982Z","updatedAt":"2024-03-01T06:46:43.982Z"}},{"id":10,"attributes":{"name":"การบูลลี่","createdAt":"2024-03-18T02:48:26.397Z","updatedAt":"2024-03-18T02:48:26.397Z"}}],"theme":"custom1"},"0-5":{"blogPost":{"id":73,"attributes":{"title":"บูลลี่ในโรงเรียน หยุดได้ด้วยนักเรียน","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/message_Image_1710743236588_080e54f4d2.jpg","content":"

","view":23,"createdAt":"2024-03-18T06:23:28.665Z","updatedAt":"2024-07-23T21:22:19.132Z","publishedAt":"2024-03-18T06:23:30.018Z","author":{"data":null},"blogCat":{"data":{"id":10,"attributes":{"name":"การบูลลี่","createdAt":"2024-03-18T02:48:26.397Z","updatedAt":"2024-03-18T02:48:26.397Z","blogPosts":{"data":[{"id":67,"attributes":{"title":"คนดังทำไมต้องถูก Bully? คุยกับ โฟร์ จือปาก Lazyloxy","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/message_Image_1710730323667_e151dbef83.jpg","content":"

‘บุคคลสาธารณะ’ คำนี้อาจเป็นคำที่สร้างสถานะที่กลายเป็นกรงขังบางอย่างให้กับคนคนนั้น

โดยเฉพาะคนที่ทำอาชีพอยู่ในวงการบันเทิงอย่างนักแสดง ศิลปิน เน็ตไอดอล บล็อกเกอร์ทั้งหลาย กลายเป็นจุดสนใจให้สังคมจดจ้องและจับผิดพฤติกรรมทุกอย่าง ทั้งที่ออกไปในสื่อและไม่ได้ออกสื่อก็ตาม

หลายครั้งความผิดพลาดเพียงนิดเดียว ก็ได้ทำให้บุคคลสาธารณะเหล่านี้ กลายเป็นเหยื่อของการ Cyberbully และคนทั้งโลกโซเชียลฯ ก็พร้อมกระหน่ำซ้ำเติมชนิดไม่มีข้อยกเว้น อย่างที่รับรู้กัน การถูก Cyberbully แม้เป็นเพียงคนธรรมดาทั่วไปก็เรียกว่าไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้ว แต่การเป็นคนที่มีสปอร์ตไลท์ฉายตรงมาอยู่ตลอดเวลา ก็ยิ่งทำให้การ Cyberbully นั้น รุนแรงและเจ็บแสบกว่าหลายเท่านัก

ชวนไปคุยประเด็นนี้กับ โฟร์ – ศกลรัตน์ วรอุไร ศิลปินและเน็ตไอดอลจากยุคแรกๆ ที่เผชิญกับการถูก bully มาแล้วเกือบทุกรูปแบบ, เอแคลร์ – ชาติศักดิ์ มหาทา หรือที่รู้จักกันในชื่อ จือปาก บิวตี้บล็อกเกอร์ชื่อดังที่เกือบชีวิตเปลี่ยนจากการเป็นแค่สิว และ ท็อป Lazyloxy – ปฐมภพ พูลกลั่น แร็พเปอร์รุ่นใหม่ไฟแรงที่ชื่อเสียงมาพร้อมกับกระแสโจมตีจากโซเชียลฯ

พวกเขาจะสามารถเอาตัวรอดจากการตกเป็นเหยื่อได้อย่างไร แล้วบทเรียนอะไรที่คนทั่วไป รวมถึงเด็กและเยาวชน จะสามารถเก็บไปใช้ในวันที่ถูก Cyberbully ได้บ้าง

","view":9,"createdAt":"2024-03-18T02:49:42.651Z","updatedAt":"2024-07-12T10:10:38.758Z","publishedAt":"2024-03-18T02:52:42.980Z"}},{"id":68,"attributes":{"title":"เมื่อเกิด Cyberbully เด็กไทยไม่กล้าบอกพ่อแม่? เข้าใจปัญหา Cyberbully ผ่านคนสองวัย","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/dtac_cyberbully_family_03_e1ec0d3945.png","content":"

ไม่ใช่แค่การถูกตั้งโจทย์ให้ว่าต้องมีผลการศึกษาที่ยอดเยี่ยมสม่ำเสมอ แต่ยังต้องแบกรับความคาดหวังจากสังคมรอบข้างหรือครอบครัว ยังไม่นับเด็กไทยจำนวนไม่น้อย ต้องเผชิญหน้ากับช่วงเวลาที่ยากลำบาก ในการเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่

ในแง่หนึ่ง อินเทอร์เน็ต อาจเป็น ‘พื้นที่ปลอดภัย’ ที่ช่วยให้เด็กหลายคนได้ปลดปล่อยความเป็นตัวเอง หรือได้ผ่อนคลายจากภาระต่างๆ ที่พวกเขาต้องแบกเอาไว้ แต่ในขณะเดียวกัน อินเทอร์เน็ตก็ยังคงมีด้านมืดที่น่าเป็นกังวลด้วยเช่นกัน

หนึ่งในปัญหาสำคัญที่เกิดขึ้นในโลกอินเทอร์เน็ต คือสิ่งที่เรียกว่า ‘การกลั่นแกล้งบนโลกออนไลน์’ หรือ ‘Cyberbully’

การศึกษาโครงการวิจัยการแกล้งกันของเด็กนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาและอาชีวศึกษา สำรวจโดย บมจ.โทเทิ่ล แอ็คเซ็ส คอมมูนิเคชั่น เมื่อปี 2561 พบลักษณะสำคัญของการกลั่นแกล้งกันว่า การถูกกลั่นแกล้งและการกลั่นแกล้ง มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญ หรืออธิบายอีกทางหนึ่งคือ เมื่อเกิดการกลั่นแกล้ง มักมีการอยากกลั่นแกล้งกลับเพื่อล้างแค้นและเอาคืน

ข้อมูลนี้กำลังบอกอะไรกับเรา? นี่อาจแปลว่า คนรุ่นใหม่ในสังคมเรากำลังมีประสบการณ์อยู่ท่ามกลางการกลั่นแกล้งบนโลกออนไลน์ แถมยังดูเหมือนว่า มันจะกลายเป็นวงจรของการกลั่นแกล้ง และแก้แค้นเพื่อเอาคืนกันอย่างไม่รู้จบ

The MATTER จึงชวนคนสองเจนเนอเรชั่น คนแรกคือ ญา-ปราชญา ศิริ์มหาอาริยะโพธิ์ญา นักเรียนวัยมัธยม ที่ขับเคลื่อนประเด็นเรื่องการเข้ารับการรักษาด้านสุขภาพจิตของเด็กไทย กับ แหม่ม-วีรพร นิติประภา นักเขียนรางวัลซีไรต์สองสมัย แม่ผู้เข้าใจคนรุ่นใหม่และเลี้ยงลูกไม่เหมือนใคร มาพูดคุยและแลกเปลี่ยนมุมมองระหว่างกันและกัน

เมื่อภาพปัญหาเป็นเช่นนี้ แล้วเราจะออกจากวงจรที่ว่านี้ได้อย่างไร? สถาบันทางสังคมที่เป็นหน่วยย่อยและสำคัญที่สุดสำหรับเด็กนักเรียนอย่างครบอครัวนั้น จะมีส่วนช่วยเหลือได้แค่ไหนบ้าง?

ปัญหา Cyberbully ในบริบทชีวิตที่เปราะบางของคนหนุ่มสาว

$\"\"$

The MATTER : เห็นว่า ญาเคยเจอเคสเรื่อง Cyberbully มาในหมู่ของเด็กนักเรียน

ปราชญา : เคยเจอเคสๆ หนึ่งค่ะ เป็นเคสของเด็กประถมปลายที่ถูกเด็กด้วยกันทำร้ายร่างกาย แล้วโดนอัดคลิปลงในเฟซบุ๊กของเด็กคนนั้นเอาไว้ หลังจากนั้นเด็กที่ถูกทำร้าย เขาเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ซึ่งคุณพ่อคุณแม่ของเขาก็พยายามซัพพอร์ตดูแลมาโดยตลอด

หลังจากนั้น พอเขาขึ้นไปเข้าโรงเรียนในช่วงของ ม.1 ต่อ ด้วยอาการที่เขาเป็นโรคซึมเศร้า ทำให้เขาเหม่อลอย บางครั้งอาจจะไม่ค่อยตั้งใจเรียน ทำให้คุณครูมองว่าเด็กคนนี้ไม่ตั้งใจเรียนเลย และไปเล่าให้เด็ก เพื่อนห้องอื่นๆ ฟังว่าเด็กคนนี้ไม่ตั้งใจเรียน เหม่อลอยทั้งวันเลยแบบนี้เรียนเกรดไม่ได้ดีแน่นอน

พอครูพูดอย่างนี้ค่ะมันเหมือนจุดเพลิง แล้วเด็กที่ได้ฟังๆ มาอย่างนี้ค่ะ ห้องไหน คนนี้หรือเปล่า ชื่อ A ใช่ไหมค่ะ หลังจากนั้นเขาโดน Bully ในโรงเรียน

วีรพร : ด้วยเรื่องเก่า

ปราชญา : ใช่ค่ะ แล้วมีวันหนึ่ง มีคนที่เป็นเพื่อนกับเด็กคนนี้ เอาคลิปที่ถูกถ่ายไว้ไปเปิดต่อให้เพื่อนๆ ดู ค่ะ หลังจากนั้น เด็กคนนี้ก็ไปปรึกษาพ่อแม่แล้วว่าหนูเจอแบบนี้ หนูควรจะทำยังไงดี พ่อแม่ก็ตัดสินใจให้ลาออกจากโรงเรียนนั้นออกมา

แต่ปัญหาของการ Cyberbully ที่มันแตกต่างจาก Bully ธรรมดา คือพอออกมาจากโรงเรียนแล้ว ต้องพบเจอกับ Cyberbully ด้วยการที่เด็กคนที่มา Bully เราในโรงเรียนนี้ค่ะ สร้างแอคเคาท์เฟซบุ๊กออกมาประมาณ 10 แอคเคาท์ เพื่อที่จะโพสต์คลิปนี้ลง แล้วก็รุนแรงถึงขึ้น คือโหลดรูปศพมาจากอินเทอร์เน็ต แล้วก็ตัดต่อหน้าเด็กคนนี้ใส่เข้าไปในเฟซบุ๊ก

อันนี้ก็เป็นเคสๆ หนึ่งที่รู้สึกว่าปัญหาของการ Cyberbully มันเป็นปัญหาที่บางคนอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องแค่นี้เอง แต่จริงๆ แล้วมันส่งผลกระทบที่กว้างมาก สำหรับวัยรุ่น

วีรพร : เราคิดว่ามันก็รุนแรงกับวัยอื่นๆ ด้วยเหมือนกันนะ หมายถึงว่าการ Bully ทั่วๆ ไป ก็สามารถสร้างผลกระเทือนที่แรงกว่าที่คาดไว้ได้นะคะ

The MATTER : พี่แหม่มคิดว่าอะไรคือปัจจัยที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้

วีรพร : พี่เข้าใจว่าสังคมค่อนข้างจะเปราะบางแล้วก็อ่อนแอ คือไม่ได้เฉพาะน้องที่ป่วย แต่ว่าน้องที่ Bully เองก็ป่วย อ่อนแอ พ่อแม่เองก็อ่อนแอนะคะ

วีรพร : เหมือนกับว่าเขาได้พื้นที่ตรงนี้ด้วย

ปราชญา : ใช่ค่ะ

อินเทอร์เน็ตและโลกของการเปรียบเทียบ ปัจจัยทำให้เกิด Cyberbully?

$\"\"$

ปราชญา : ถ้าสมมติว่าเราที่เป็นฝ่ายถูกกระทำ ถ้าเรามั่นใจในตัวเอง เรามั่นใจรูปลักษณ์ของเรา สิ่งที่เขามากระทำกับเรา คนที่เขามา Cyberbully กับเรา เขาจะมีผลกับเราไหมคะ

วีรพร : ไม่มีค่ะ แต่ว่าทีนี้เห็นไหมคะ คำถามเท่ากับว่าเรามองภาพกว้างขึ้นไปอีก Marketing ทำให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น ยกตัวอย่างเช่น โฆษณา คือหมายถึงว่าจริงๆ แล้วทางรัฐเอง ทางผู้ใหญ่เอง ทางคนในสังคมเองก็ควรจะระแวะระวังเรื่องนี้ด้วย ยกตัวอย่างเช่น สินค้าที่โฆษณาเหยียดผิวอย่างนี้ คนนี้ดำจังเลย คนนี้ขาวสวยอะไรอย่างนี้ คือถ้าเราไม่ระวังตรงนี้ตั้งแต่ต้น เราปล่อยให้สินค้าเอง ซึ่งมีความถี่ในการพูด มีเงินใช้ในการพูด กระเพื่อมไปเรื่อยๆ อย่างนี้เราก็สร้างฐานให้กับการ Bully ยาลดความอ้วน ก็ทำให้คนอ้วนกลายเป็นสัตว์ประหลาด ยาผิวขาวซึ่งก็ไม่รู้ทำให้ขาวจริงหรือเปล่า

The MATTER : แล้วเราควรจะป้องกันสิ่งเหล่านี้ยังไง หรือความจำเป็นที่ต้องป้องกันมันมีแค่ไหน

วีรพร : เมื่อมันมาถึงคำถามว่าเราต้องป้องกันตัวเองไหม เราควรจะเข้าใจว่าถ้าสมมติว่าใครสักคนเดินเข้ามาแล้วบอกว่า เธออ้วนจังเลย มันไม่ใช่ปัญหาของหนู เป็นปัญหาของคนที่พูดต่างหาก เพราะคนนี้ไม่เข้าใจว่าคนมีความหลากหลาย

เราจำเป็นต้องสอนคนรุ่นใหม่เหมือนกันว่า ความหลากหลายเป็นเรื่องสำคัญ เป็นเรื่องที่ดีมีคนดำ ขาว น้ำตาล เหลือง ส้ม ใช่ไหมค่ะ มีคนอ้วน อ้วนมาก อ้วนน้อย ผอม ผอมเกิน ผอมพอดีๆ มันมีคนหลายๆ แบบ แล้วนี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไรเลย เราอยู่ร่วมกันด้วยความหลากหลาย ในนี้เราพูดถึงในประเด็นที่น้อยๆ นะคะ ในประเด็นแบบรูปลักษณ์ภายนอกนะคะ แต่ว่าแน่นอนการ Bully มันเยอะกว่านั้น บางครั้งมันไม่ได้อยู่ในมิติแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น

ปราชญา : สังคมของเรามันมีการแบบว่า มันถูกจัด Mindset มาให้คิดว่ามันต้องมีการเปรียบเทียบให้ต้องมีคนที่ดีกว่า ให้ต้องมีคนที่ด้อยกว่า ซึ่งถ้าสมมติว่าเราไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของคนเหล่านั้น เรารู้สึกว่าเราสามารถที่จะผ่านมันไปได้ หรือว่าเรารู้สึกว่าในเมื่อได้รับคำนี้มาแล้วเราจะไม่ไปตอบโต้กับคนอื่น หนูคิดว่าเราควรที่จะมีสกิลเหล่านั้น สกิลที่ทำให้เรามีภูมิต้านทานในจิตใจของตัวเองในการที่แบบว่ามีคนมากระทบกระทั่งจิตใจเรา แล้วเราสามารถที่จะก้าวผ่านมันไป เราสามารถที่จะไม่สนใจมันได้ แล้วเราจะไม่นำความรุนแรงนี้ส่งต่อให้กับคนอื่น

The MATTER : ฟังดูแล้ว Cyberbully มันก็ทำงานอย่างเป็นวงจรเหมือนกัน มีการโยงกันไปมา

วีรพร : ทุกอย่างก็สืบทอดกันลงมา ก็โยงกันลงมาแบบนั้นทอดๆ เด็กก็อ่อนแอต่อการถูก Bully อ่อนแอพอที่จะ Bully คนอื่น เราไม่ได้สอนเด็กด้วยว่าการที่คุณไป Bully เขา คุณอ่อนแอนะ คุณเป็นเหยื่อนะ ไม่ใช่เขาผู้ซึ่งตกเป็นเหยื่อ คุณต่างหากที่ตกเป็นเหยื่อการกระทำของตัวเอง คุณต่างหากที่คิดว่าตัวเองมี Power เหนือคนอื่นด้วยการทำอะไรแบบนี้

ปราชญา : มันอาจจะเป็นเพราะว่าค่านิยมของสังคม เรามักจะมีการเปรียบเทียบว่าขาวดีกว่าดำ สิ่งนี้มันมาจากค่านิยมที่คนมักมอง แล้วเด็กที่เติบโตมาท่ามกลางค่านิยมแบบนี้ค่ะ ทำให้เขาแบบใช้ค่านิยมนี้ในการนำไป Bully คนอื่น

เมื่อครอบครัวต้องเป็นที่พึ่งของเด็กที่ถูกกลั่นแกล้ง

$\"\"$

The MATTER : เมื่อเกิด Cyberbully ขึ้นมาแล้ว ทำไมเด็กหลายคนไม่กล้าบอกหรือขอความช่วยเหลือจากครอบครัว

ปราชญา : คือเรากลัวที่เราทำให้พ่อแม่ผิดหวัง หรือพ่อแม่บางคนที่กดดันเรามากๆ ค่ะจนเราไม่กล้าที่จะมีข้ออะไรที่ทำให้เขาติได้ เราไม่กล้าที่จะถูกว่า เราไม่กล้าที่จะบอกพ่อแม่ว่าเราถูกทำร้าย ถูก Bully มาอะไรอย่างนี้ค่ะ เรามักจะเก็บมันไว้ในใจมากกว่า

วีรพร : พี่พบว่าถึงบอกแล้ว พ่อแม่ของเราไม่เข้มแข็ง พ่อแม่ก็กลัวไปหมด ในส่วนของการที่ว่า ลูกกลัวว่าพ่อแม่จะผิดหวัง เพราะว่าพ่อแม่ผิดหวังง่ายไง ทำไมพ่อแม่ผิดหวังง่ายเพราะกูกลัวทุกอย่าง คือความจริงพ่อแม่ควรจะเข้าใจได้แล้วว่าการที่ลูกของเธอโดน Bully บ้างมันเป็นเรื่องธรรมดา การที่ลูกของเธอจะโดนครูใหญ่เรียกไปว่าบ้าง ก็เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ หรือว่าถ้าตัดผมผิดระเบียบหน่อยก็ไม่ได้เป็นอะไรเลย ไม่ได้ส่งผลต่อจักรวาลนี้เลย

The MATTER : หรือก็เริ่มจากมุมมองของเราเองก่อนก็ได้

ปราชญา : ถ้าเรามองจุดด้อยของคนอื่นให้เป็นความสามารถของเขา ให้เป็นสิ่งที่พิเศษของเขามันจะทำให้ปัญหาของการ Bully มันลดน้อยลง

วีรพร : มันอาจจะไม่ได้ลดน้อยลง เพียงแต่ว่าทำให้เขามีภูมิต้านทานต่อสิ่งเหล่านี้มากขึ้น แน่นอน เขามีบางสิ่งบางอย่าง คนเราจะมีบางสิ่งบางอย่างที่คนอื่นไม่มีเสมอ อย่างน้อยๆ สุดพี่พบว่าเพื่อนพี่ที่รูปลักษณ์แตกต่างเป็นเพื่อนที่ดีมาก เป็นเพื่อนที่เข้าใจคนอื่นมากนะ อาจจะเพราะโดน Bully มาก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ

ปราชญา : มันอาจจะเป็นเพราะว่าการศึกษาไทยตอนนี้เราไม่ได้ให้เด็กเรียนรู้ในสิ่งที่ตัวเองชอบ แล้วก็ตัวเองเป็นจริงๆ

วีรพร : ใช่

The MATTER : เป็นไปได้ไหมครับว่ายิ่งไม่ได้เป็นตัวเอง ภูมิคุ้มกันในความภูมิใจตัวเองมันก็ยิ่งน้อยลง

วีรพร : แล้วในขณะนั้น มันอาจจะไม่ใช่แค่นั้น มันรวมถึงว่าคนรอบตัวก็ไม่เห็นด้วยไง คนรอบตัวก็มองข้ามสิ่งที่สำคัญเกี่ยวกับการเป็นคุณ คนไม่สนใจว่าคุณนิสัยดี คนไม่สนใจว่าคุณร้องเพลงเพราะ คนสนใจว่าคุณได้ที่หนึ่งไหม คุณเป็นหมอไหม คุณเป็นไม่กี่อย่างที่เขาอยากได้ พ่อแม่คุณก็เลยพาลเป็นไปด้วย แล้วก็เกิดการ Bully สำหรับคนที่เป็นไปไม่ได้

เราควรจะมีโรงเรียนสำหรับพ่อแม่ คือพ่อแม่ควรจะเริ่มเข้าใจได้แล้วว่า หน้าที่ของเขาไม่ใช่การปั้นเด็กทารกหนึ่งคนในช่วงเวลา 20 ปีผ่านระบบการศึกษาและอื่นๆ อีกมากมาย เพื่อที่จะเป็นบางสิ่งบางอย่าง แต่ว่า 20 ปีนั้น คือการแสวงหาความเป็นไปได้ที่คนหนึ่งคนจะสามารถเป็นไปได้ และมีชีวิตที่ดีได้นะ เราไม่ต้องพูดถึงชีวิตที่มีความสุขนะ แต่ดูเหมือนว่าเจตจำนงของพ่อแม่เองก็ผิดพลาด คือพ่อแม่มีความรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ฉันนะที่จะต้องทำให้ลูกของฉันเป็นคนดีออกมาอยู่ในสังคม เป็นคนมีความสามารถเป็นคุณประโยชน์คุณปกรต่อประเทศชาติ

เข้าใจปัญหา Cyberbully และสร้างพื้นที่ระหว่างเด็กและครอบครัว

$\"\"$

The MATTER : ย้อนกลับมาที่เรื่องครอบครัว เมื่อภาพปัญหามันใหญ่แบบนี้ ครอบครัวและโรงเรียนจะช่วยเหลือเด็กๆ ได้ยังไงบ้าง

ปราชญา : อย่างหนึ่งที่เด็กไม่กล้าไปปรึกษาพ่อแม่ เป็นเพราะว่าอย่างที่พี่แหม่มบอกว่าเขาซ้ำเติม สมมติว่าเราบอกเขาว่าเราโดนเพื่อนว่าเรียนไม่เก่ง พ่อแม่บอกแล้วทำไมถึงเรียนไม่เก่งหล่ะ ก็แกไม่ตั้งใจเรียนหนิ ทำไมแกถึงไม่ตั้งใจเรียน

The MATTER : อะไรคืออันตรายของสภาพปัญหาแบบนี้ ที่จะส่งผลต่อเรื่อง Cyberbully

ปราชญา : มันเหมือนว่าพอเราพบเจอกับความเจ็บปวดแล้ว เราไม่รู้วิธีเคลียร์มัน แต่ว่าเรารู้แค่ว่าฉันต้องผลักมันออกไปจากฉัน คือผลักมันออกไปแล้วฉันจะต้องรู้สึกดีขึ้นอะไรประมาณนี้ค่ะ มันเลยทำให้ปัญหานี้มันแพร่ออกไปเรื่อยๆ

วีรพร : เห็นไหมเรื่อง Bully เป็นเรื่องของคนอ่อนแอ เป็นเรื่องของความเปราะบางโดยแท้ คือถ้าผู้คนบอกว่านี่ไม่ใช่ปัญหาฉัน ปัญหาเธอต่างหากที่มา Bully ฉัน อะไรอย่างนี้เรื่องมันก็จะแบบว่าหยุดอยู่แค่ตรงนั้นเลย แทนที่จะทำตัวเหนือด้วย บางทีก็แบบว่าโชว์เหนืออีก หรือไม่งั้นก็ผลิตซ้ำ ไปเรื่อยๆ เหมือนโรคระบาดอะไรอย่างนี้ น่ากลัวจัง

The MATTER : เราจะออกจากวงจรนี้ยังไงครับ

ปราชญา : คือถ้าไม่มีใครสักคนหนึ่งที่จะหยุดพวกเขา เพื่อให้เขาเรียนรู้แล้วเข้าใจว่าเราไม่ควรที่จะเอาความเจ็บปวดนี้ไปสู่คนอื่น ญาคิดว่ามันจะสามารถที่จะหยุดวงจรนี้ได้ แต่ถ้าสมมติว่ามันยังเป็นคนเดิมๆ ที่คิดแบบเดิมๆ ก็จะยังอยู่เรื่อยๆ

วีรพร : อีกเรื่องหนึ่งก็คือว่า เรายังไม่เป็นชนชาติที่ไม่มีงานอดิเรกด้วย แล้วในขณะที่เด็กถูกสั่งให้เรียนเยอะมาก คือไปโรงเรียน 6 ชั่วโมงแล้วต่อวัน เสร็จแล้วต้องไปเรียนพิเศษอีกในตอนเย็น

หรือว่าจริงๆ คุณอาจจะเรียนดนตรี หรืออะไรเพิ่มขึ้นมา ที่พ่อแม่บังคับ คือเราควรจะมีงานอดิเรก เช่น ทำฟาร์มจิ้งหรีด เล่นปลากัด เล่นเครื่องสำอาง ปลูกต้นไม้ หรืออะไรอย่างนี้ เพื่อที่จริงๆ หมกมุ่นกับตัวเองด้วย

ปราชญา : สรุปแล้วมันก็คือเรื่องที่เด็กควรที่จะมีพื้นที่สร้างสรรค์

วีรพร : เรื่อง Bully โดยตัวของมันเองแล้ว ถ้าเกิดเราล้อไปแล้วมันไม่มีแรงกระเพื่อม มันก็หยุดล้อเองถูกไหม หรือว่าถ้าเกิดว่าล้อไปคนถูกล้อไม่ Suffer ไม่คร่ำครวญ ไม่รู้สึกแย่เห็นคาตา มันก็ไม่สนุกอีก ใช่ไหมคะ กลไกนี้ก็จะหายไปเอง

The MATTER : สุดท้ายแล้ว ทั้งสองคนคิดว่าครอบครัวจะเป็นความหวังให้เด็กออกจากวงจร Cyberbully ได้ไหม

วีรพร : ครอบครัวควรจะช่วยได้ เพียงแต่ว่ามันล้าหลังไง เราอยู่ในประเทศที่มีปัญหาทางความคิดพอประมาณหนึ่งแล้ว เพราะฉะนั้นในขณะเดียวกัน พี่พบว่าเด็กรุ่นใหม่ หรือเด็กรุ่นน้องญาอย่างนี้ เขาโตมาพร้อมกับอินเทอร์เน็ต พี่หวังว่าเด็กเขาจะโตด้วยตัวเขาเอง เหมือนจริงๆ ทุกวันนี้ พี่ก็พบว่าเด็กฉลาดกว่าที่เขาคิดว่าเขาเป็น โลกนี้ต่างหากที่พยายามกดเด็กลง

แล้วถ้าเกิดไม่มีใครบอกคุณว่าคุณทำได้ พี่บอกคุณ คุณต้องยืนด้วยตัวคุณเอง มันไม่ได้สำคัญที่ผู้กระทำ แต่อยู่ที่ผู้ถูกกระทำมากกว่า คุณจะเยียวยากันเองได้ คุณจะเติบโตอย่างเข้มแข็งไปพร้อมๆ กันได้ คุณจะเป็นปราการซึ่งกันและกันได้

ปราชญา : สำหรับญาคิดว่าครอบครัวเป็นเหมือนลำต้นค่ะ ลูกหลานก็คือเป็นเหมือนกิ่งก้านที่ออกมา ถ้าสมมติว่าลำต้นไม่สามารถที่จะดูดแร่ธาตุอาหารขึ้นมา มันก็อาจจะไม่ถึงกิ่ง

วีรพร : จริงๆ แล้วผู้ใหญ่เองก็ควรจะเข้ามาอยู่ในนี้ด้วยเหมือนกัน สมมติว่าน้องสร้าง Space ขึ้นมา พ่อแม่ก็ควรจะเข้ามาเหมือนกัน ใช่ไหมคะ แทนที่เราจะแยก Space อยู่ตลอดเวลา นี่คือ Space เด็ก นี่คือ Space ผู้ใหญ่ อะไรอย่างนี้ แล้วก็แน่นอนแหละ มันก็จะมีผู้ใหญ่บางพวกที่ไม่อยากจะเข้ามา เพราะว่าฉันเป็นผู้ใหญ่นะ อะไรอย่างนี้ ซึ่งล้าสมัยมาก มันไม่ช่วยให้คุณไปไหนได้เลย ไม่ช่วยให้คุณเข้าใจเด็กด้วย

","view":12,"createdAt":"2024-03-18T02:55:18.115Z","updatedAt":"2024-07-18T12:04:38.060Z","publishedAt":"2024-03-18T02:55:20.050Z"}},{"id":69,"attributes":{"title":"Cyberbully ในโรงเรียนแค่ล้อเล่นหรือต้องหาทางออก? ","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/message_Image_1710730585916_16de5c8dda.jpg","content":"

ก่อนจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ออกมาเจอกับโลกกว้าง ทุกคนย่อมผ่านวัยเด็ก วัยที่มีแค่บ้านกับโรงเรียน วัยที่ปัญหารอบตัวคือเรื่องใหญ่โตเสมอ แต่เพียงเวลาผ่านไปไม่กี่สิบปี เทคโนโลยีได้เปิดโลกอีกใบให้กับเด็กนั่นคือโลกออนไลน์

กับหลายคน โลกแห่งนี้แสดงออกถึงความคิดความเห็นได้อย่างเต็มที่โดยไม่ต้องเปิดเผยใบหน้า และกับบางคนที่บางทีก็รู้สึกเหมือนว่าโลกเสมือนจริงแห่งนี้ไม่ใช่โลกของเรา เพราะเต็มไปด้วยคำพูดทิ่มแทงโดยคนแปลกหน้าที่อาจจะใกล้ตัวมากจนไม่อยากนึกถึง

เสียงพูดจา ที่ดังกว่าเสียงขอความช่วยเหลือ

“หนูมีเพื่อนคนหนึ่ง เขาเป็นเน็ตไอดอลหน้าตาน่ารัก ก็โดนหาว่าแอ๊บค่ะ สุดท้ายคือเขาก็ต้องออกจากโรงเรียนไป เพราะด้วยบุคลิกของเขาเป็นคนไม่ค่อยเข้าหาคนด้วย”

“การพูดหยอกล้อเรื่องรูปร่างหน้าตาค่ะ จริงๆ ด้วยความเป็นเพื่อนกันก็เลยไม่ค่อยซีเรียส แต่ถ้ากับคนไม่สนิทก็คิดว่านี่เป็นการบุลลี่แบบหนึ่ง”

หลายครั้งที่ความช่วยเหลือไม่ถูกส่งเสียงออกมา เพียงเพราะเจ้าตัวเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการกับเรื่องเหล่านี้อย่างไร หรือคุ้มค่าแค่ไหนกับการต้องพยายามแก้ปัญหาที่เจ้าตัวไม่ได้คิดว่ามันเป็นปัญหาด้วยซ้ำ หากแต่แท้จริงในจิตใต้สำนึกของวัยรุ่นหลายกลุ่มต่างก็มองว่าเรื่องนี้เป็นปัญหารุนแรง ที่ไม่ว่าใครก็ไม่ควรจะต้องเจอกับเรื่องเหล่านี้

“สำหรับหนู เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่นะคะ เพราะมันกระทบทางจิตใจ ถ้าสะสมมากเข้าจนพัฒนาเป็นโรคซึมเศร้า มันทำลายชีวิตคนๆ หนึ่งได้เลยนะคะ มันเป็นเรื่องใหญ่ที่มาจากเรื่องเล็กๆ ที่เกิดจากแค่ความสนุกปากของคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้นเอง ถ้าโดนเอง อาจจะเลือกโทรไปที่สายด่วนสุขภาพจิต เพราะน่าจะให้คำตอบที่ถูกทางค่ะ”

โรงเรียน พื้นที่ควรปลอดภัย

$\"\"$

ความคิดเห็นหนึ่งของครูมด – ณัฐวรา วงศ์ศรีแก้ว ในฐานะคุณครูแสดงให้เราเห็นว่า ปัญหาส่วนหนึ่งเกิดขึ้นจากพื้นที่ออฟไลน์อย่างในโรงเรียนก่อน แล้วค่อยขยายวงเข้าไปสู่โซเชียลซึ่งส่วนใหญ่เป็นการโพสต์สื่อสารทางเดียว เน้นเป็นพื้นที่เพื่อการระบายกับทุกเรื่องตั้งแต่ปัญหาส่วนตัวจนถึงเรื่องที่ขัดใจ หลายครั้งที่คลุมเครือจนกลายเป็นปัญหาใหญ่วกกลับมาในการใช้ชีวิตจริงประจำวัน

“ส่วนใหญ่มักเกิดขึ้นกับเด็กที่เด่นเกินไป หรือเก่งเกินไป แล้วไม่ค่อยเข้าสังคมกับเพื่อนเลย บวกกับเด็กทุกวันนี้ระบายทุกอย่างลงบนโซเชียลมีเดียถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ชนวนส่วนใหญ่จะอยู่ที่ว่า ไม่รู้ว่าต้นทางโพสต์ถึงใคร แล้วพอเหตุการณ์พึ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน อีกฝั่งก็คิดว่าเป็นตัวเอง ปัญหาบางทีก็เกิดขึ้นจากในห้องเรียนนี่เอง”

การป้องกันปัญหาส่วนหนึ่งของคุณครูคือการใช้กิจกรรมเข้ามาช่วย เพื่อมองหาความผิดปกติท่ามกลางเด็กจำนวนมากๆ อย่างของคุณครูมด ก็เลือกในตารางเพื่อนสนิทช่วยในการหากลุ่มเสี่ยงที่อาจเกิดปัญหาถูกบุลลี่ได้ในอนาคต

“วิธีคือให้นักเรียนเขียนชื่อเพื่อนสนิทลงในกระดาษ พอเขียนเสร็จคุณครูก็เก็บรวบรวมมา จากนั้นแล้วคุณครูเองก็กลับเอาไปทำเป็นการบ้าน ด้วยการโยงเส้นว่าแต่ละคนสนิทกับใคร จนครบทุกแผ่น คุณครูก็จะเห็นได้ในภาพรวมผ่านชาร์ตนี้เลยว่า จะมีนักเรียนอยู่แค่ไม่กี่คนที่ไม่มีเพื่อนโยงไปหาเลย ตัวนี้จะเป็นการบ่งบอกได้ว่าเด็กคนนี้เริ่มมีปัญหาแล้ว มีแนวโน้มถูกบุลลี่ วิธีการแก้ก็คือครูจะช่วยปรับความเข้าใจกับเขาว่ามนุษย์เรามีรากฐานจิตใจอย่างไร ให้เขาเข้าใจในการอยู่ร่วมกับคนอื่นได้ค่ะ”

Cyberbully ในมุมมองของนักเศรษฐศาสตร์

$\"\"$

จากทรรศนะโดย ผศ.ดร.ธานี ชัยวัฒน์ ผู้เชี่ยวชาญด้านเศรษฐศาสตร์พฤติกรรม เท้าความคำว่า Bullying ในเชิงภาษาที่สัมพันธ์กับสภาพการณ์ทางสังคม “จริงๆ Cyber Bullying มันเป็นรูปแบบหนึ่งของ Bullying ซึ่งโดยตัวมันเอง มันหมายถึงการรังแก ซึ่งไปทับซ้อนกับการแกล้งกัน ซึ่งในสังคมไทยมันมีความหมายถึงความสนิทสนม การหยอกล้อและความสัมพันธ์ในเรื่องส่วนตัว แต่รังแกมันหมายความถึงในด้านลบเสียมากกว่า มันจึงทับซ้อนกันอยู่ระหว่างข้อดีของความสัมพันธ์ที่สนิทสนม กับข้อเสียของการทำร้ายความรู้สึก ทำร้ายร่างกาย ทำร้ายจิตใจ”

เทคโนโลยีคือตัวแปรสำคัญที่เข้ามาขยายวงของการบุลลี่ จากเดิมที่การบุลลี่ทางกายภาพอาจต้องยกพวกเยอะกว่าถึงจะมีโอกาสชนะมากกว่า แต่โซเชียลมีเดียเข้ามาสร้างความเท่าเทียมบนพื้นที่ของการแสดงออก นั่นทำให้ความสามารถในการบุลลี่ของทุกคนใกล้เคียงกันมากขึ้น

“จากงานวิจัยเราพบว่า ในเด็กยุคใหม่คนที่ถูกรังแกและคนที่รังแกคนอื่น มันมีสัดส่วนเข้าใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ แปลว่ามันมีการเอาคืนมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วนอกจากนี้เราพบว่าจุดเริ่มต้นก็คือมันจะเริ่มจากการกลั่นแกล้งหรือการรังแกทางวาจา แล้วก็ไปสู่ทางร่างกาย ไปสู่ทางสังคม แล้วก็ทางสังคมนี่แหละมันจะเริ่มเข้าสู่กระบวนการ Cyberbullying ซึ่งเทคโนโลยีมันทำให้รูปแบบการ บุลลี่ไปสู่ Cyber มันเลวร้ายมากขึ้น ปริมาณเยอะขึ้น ถึงแม้ความเจ็บปวดทางกายอาจจะไม่ได้เยอะ แต่ความเจ็บปวดทางใจมันจะรุนแรง เพราะลักษณะของการทำร้ายกันผ่าน Cyber จะวนเป็นลูปไปกลับอย่างไม่จบสิ้น”

เปิดตาดู เปิดใจฟัง

$\"\"$

แล้วทางใดบ้างที่จะตัดขาดทำลายลูปของการกลั่นแกล้งนี้ลงได้? ดร.ธานี ได้ให้คำแนะนำ 2 แบบ เริ่มจากทางออกระยะยาวซึ่งอยู่บนพื้นฐานของอุดมคติ นั่นคือความเข้าใจระหว่างครอบครัวที่เปิดโอกาสให้ลูกได้แสดงตัวตนของตัวเอง และกิจกรรมในโรงเรียนที่ควรเปิดกว้างมากพอให้เด็กได้แสดงศักยภาพของตัวเอง เพื่อสร้างให้ทุกคนมีพื้นที่เป็นของตัวเอง พื้นที่ที่สบายใจและทำสิ่งที่สนใจเหล่านั้นได้ดี หากแต่ทางออกระยะยาวถูกสกัดกั้นด้วยความไม่กล้าเปิดเผยเรื่องราวเหล่านี้ให้กับคนรอบตัว สายด่วนหรือบริการแชตก็อาจเป็นทางออกที่ดีสำหรับเด็กยุคโซเชียล เป็นพื้นที่ให้คำปรึกษาที่สบายใจ บรรเทาความรู้สึกหนักอึ้งลงไปได้

สุดท้ายแล้ว การที่ทุกฝ่ายไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ทั้งในบทบาทลูก-พ่อแม่ หรือนักเรียน-คุณครู ลองเปิดตาดู เปิดใจฟัง น่าจะเป็นการค้นหาทางออกร่วมกันที่ดีที่สุด “ผู้ใหญ่ยังไม่ได้สนใจเรื่องนี้ที่เกิดกับเด็ก เพราะว่ารู้สึกว่าเป็นเรื่องเด็กแกล้งกัน ทำไมอดทนไม่ได้ แต่ผมเชื่อว่าถ้าคุยกับเด็กเกือบทุกคนตอนนี้ เรื่องนี้คือเรื่องใหญ่ เพราะฉะนั้นคำแนะนำของผมก็คือทำอย่างไรให้เรื่องนี้เป็นที่สนใจในสังคมก็คือ เปิดตาดูแล้วจะเห็น เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่อยู่แล้วสำหรับเด็ก แต่แค่ผู้ใหญ่เรามองไม่เห็นเท่านั้นเอง”

","view":8,"createdAt":"2024-03-18T02:56:56.091Z","updatedAt":"2024-07-16T01:17:03.807Z","publishedAt":"2024-03-18T02:56:57.714Z"}},{"id":70,"attributes":{"title":"หรือเรากำลังถูก Cyberbullying? 5 วิธีแกล้งบนโลกออนไลน์ ","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/message_Image_1710730664257_9f68fb2c62.jpg","content":"

ว่ากันว่าความเจ็บปวดของมนุษย์ที่รุนแรงที่สุดคือ “ความละอายใจ” เพราะมันมีประสิทธิภาพในการลงโทษมากกว่าความรู้สึกอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความละอายใจบนโลกออนไลน์

เมื่อสังคมปัจจุบันย้ายจากโลกความเป็นจริงมาอยู่บนโลกออนไลน์ พฤติกรรมการกลั่นแกล้งที่เคยเกิดขึ้นในพื้นที่ปิด เริ่มขยายวงกว้างสู่สาธารณะชน การกลั่นแกล้งออนไลน์ หรือ Cyberbullying จึงเพิ่มอนุภาพการทำลายล้างจิตใจให้รุนแรงมากกว่าเดิม

น่าเศร้าที่บางครั้งเราเองนั่นแหละเป็นคนแกล้งคนอื่นโดยไม่รู้ หรือบางทีเราก็ถูกแกล้งโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน
ในเมื่ออินเทอร์เน็ตเป็นโลกจำลองที่คุณเป็นใครก็ได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า คุณจะทำอะไรก็ได้ ลองมาสำรวจ 5 พฤติกรรมการกลั่นแกล้งออนไลน์ที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่หารู้ไม่ว่า เรื่องนี้แค่นี้อาจส่งผลกระทบรุนแรงมากกว่านั้นหลายเท่า

วิธีที่ 1 รุมด่าในคอมเมนต์อย่างสะใจ

$\"\"$

เริ่มต้นสเต็ปพื้นฐานกับการเป็นเกรียนคีย์บอร์ดเลเวลสามัญชน พฤติกรรมง่ายๆ แต่จิ้มจอพิมพ์ด่ากราดด้วยถ้อยคำหยาบคายที่สุดเท่าที่จะนึกออก ทางที่ดีควรตอกย้ำปมหน้าตา น้ำหนัก ส่วนสูง หรือรสนิยม ทำยังไงก็ได้ให้เหยื่อเสียความมั่นใจมากที่สุด การกระทำแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการเทอราพีตัวเองด้วยความสนุกสนาน เอามัน และระบายความอัดอั้นตันใจด้วยการหาใครสักคนมาเป็นเหยื่อนั่นเอง

แอดวานซ์หน่อยอาจเพิ่มสกิลหมาหมู่ออนไลน์ ลากเพื่อนที่มีอุดมการณ์ร่วมกันมารุมด่าในคอนเมนต์ ถ้ายังมันไม่พอต้องสวมวิญญาณนักแคปฯ ในตำนาน แคปความตลกของเหยื่อมาโพสต์ประจานต่อ ถ้าเหยื่อนั้นลบโพสต์หรือปิดแอคเคาท์หนี เท่ากับว่า คุณทำสำเร็จแล้ว

อ่อ… อย่าลืมสร้างแอคเคาท์ตัวเองเป็นอวตารปลอมด้วยนะ เดี๋ยวโป๊ะแตกถูกจับได้ว่าเป็นใคร แล้วสนุกจะลดลงครึ่งหนึ่ง

วิธีที่ 2 #รับงานนะคะ เอาภาพมาตัดต่อเพื่อความเร้าใจ

$\"\"$

เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีโปรแกรมรีทัชพัฒนาไปไหนต่อไหนแล้ว ขนาดงานอีเวนท์คนน้อยๆ ยังสามารถรีทัชเพิ่มคนให้ดูเยอะๆ ได้เลย นับประสาอะไรกับแค่เซฟภาพใครสักคนมาตัดต่อกับรูปโป๊ เปลี่ยนหน้าตา แล้วใส่ข้อความ #รับงานนะคะ ก่อนส่งให้เพื่อนๆ ดู สร้างความขบขันในหมู่คณะ

แต่ถ้าอยากสนุกขึ้นไปอีกขั้น ก็แค่ขยับสเกลจากความสนุกของผองเพื่อนมาเป็นเรื่องนี้โลกต้องรู้ โยนภาพพร้อมเบอร์โทรศัพท์ติดต่อเข้ากลุ่มสวิงกิ้งตามกลุ่มไลน์ต่างๆ เพื่อให้สาธารณชนติดต่อไปใช้บริการ ปิดท้ายเพิ่มความน่าเชื่อถือด้วยการ #ส่งการบ้าน รีวิวการใช้บริการว่าเนียนแน่นขนาดไหน

เพียงเท่านี้เหยื่อของเราจะเจ็บแสบสันไปถึงทรวง ทะลวงไปถึงขั้วหัวใจ ขณะที่เรารู้สึกสนุกสุดยอดไปเลย

วิธีที่ 3 “ออกไปจากกลุ่มนี้ซะ!” There are no shared moments, yet.

$\"\"$

สเต็ปต่อมาที่สร้างความเจ็บระดับหัวร้อน คือการบอกว่า “น่ารำคาญ” แล้วเตะออกจากกลุ่มไลน์ไปเลย ข้อดีอย่างหนึ่งคือการประกาศตัวชัดเจนว่า “แกไม่ใช่พวกฉัน” พร้อมตั้งมายเซ็ตว่าอย่าสะเออะเข้ามาอีกละ พอเข้ามาก็เตะ เอะอะๆ ก็เตะ เอะอะๆ ก็เตะ แล้วนางจะรู้สึกว่า “เอ้อ! ไม่อยู่ในกลุ่มแล้วก็ได้เว้ย”

ลองคิดดูว่ามนุษย์ (ที่เป็นสังคม) โดนไล่ไสหัวออกจากกลุ่มแล้วจะรู้สึกอย่างไร คงจะคล้ายหมาหัวเน่าที่ไม่มีใครรัก จิตใจห่อเหี่ยว และค่อยๆ เฉาตายตามกาลเวลา ซึ่งถามว่านักบูลลี่อย่างเราสนใจไหม? ตอบด้วยการมองเชิด ชูนิ้วชี้วาดเป็นตัว S พร้อมสะบัดหัวว่า “ฉันไม่แคร์”

วิธีที่ 4 เฮ้ย! เพื่อนลืมล็อคเอาท์ โพสต์อะไรสนุกๆ กันดีกว่า

$\"\"$

วิธีนี้จะเกิดขึ้นได้ต้อง “ถูกที่ถูกเวลา” ไม่ต่างอะไรกับพรหมลิขิตที่ขีดเขียนให้เราเดิน เพราะมันต้องเป็นโมเมนต์ที่เหยื่อลุกไปทำเข้าห้องน้ำ พร้อมๆ กับการลืมล็อกเอาท์โซเชียลมีเดีย ทีนี้แหละก็เหมือนนรกเปิดทางให้เรา ที่เหลือก็ใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการตั้งโพสต์ให้พิสดารที่สุดเท่าที่จะทำได้

ความสำเร็จของวิธีนี้ คือโพสต์ของเรามีคนกดไลก์มากกว่าโพสต์ปกติของเหยื่ออีก เพียงเท่านี้ความภาคภูมิใจก็ล้นทะลักจนยิ้มแก้มปริไปสองสามวัน

วิธีที่ 5 ก็อปนู้น ก็อปนี่ ฉันจะยึดร่างเธอ

$\"\"$

ตามตำนานด็อปเปิลแกงเกอร์ (Doppelganger) หรือแฝดปีศาจ มีไอเดียว่า เราต่างเป็นศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดของตัวเอง ไอเดียนี้จึงเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้กำกับ จอร์แดน พีล สร้างหนังเรื่อง US ออกมา โดยตัวร้ายจะมีใบหน้าเหมือนตัวเอกทั้งหมดนั่นเอง

และนี่ก็เป็นแรงบันดาลใจชั้นเยี่ยมให้เราจะลองสวมบทบาทเป็นด็อปเปิลแกงเกอร์ของเหยื่อบ้าง ซึ่งไม่ใช่การสวมบทบาทในโลกแห่งความจริงนะ แต่เป็นโลกออนไลน์แทน โดยการสร้างโซเชียลมีเดียแอคเคาท์ใหม่ ก็อปทั้งรูป ทั้งโปรไฟล์ กระทั่งถึงโพสต์ไลฟ์สไตล์ปกติที่เหยื่อทำกัน

ก่อนจะอีโวลูชันสร้างโลกคู่ขนาน เอาแอคเคาท์โคลนนิ่งนี้ไปกระทำการอันร้ายกาจต่างๆ นานา เพราะผลกระทบทั้งหมดจะตกไปที่เหยื่อให้เป็นผู้รับกรรมแทน ส่วนเรานั้นก็เสพสุขต่อไป

#เรื่องแค่นี้เอง ที่ผลลัพธ์ไม่แค่นั้น

$\"\"$

จะว่าไปแล้วความกลั่นแกล้งแบบนี้เป็นความรุนแรงรูปแบบใหม่ที่เกิดขึ้นพร้อมเทคโนโลยี โดยผู้กระทำสามารถเป็นใครก็ได้โดยไม่ต้องเปิดเผยตัวตน โลกออนไลน์จึงถูกนำมาใช้เป็นช่องทางในการใส่ร้าย โจมตี และกลั่นแกล้งผู้อื่น น่าเศร้าที่ปัจจุบันยังไม่มีหน่วยงานที่รับผิดชอบปัญหานี้โดยตรง

ประกอบกับความเข้าใจผิดระหว่างการหยอกล้อ (tease) ที่เกิดจากความสนิทสนมโดยไม่มีเจตนาร้าย กับการกลั่นแกล้ง (bully) ที่สร้างปัญหา ทำให้ปัจจุบันความรุนแรงประเภทนี้มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ

เห็นได้จากรายงานผลโครงการวิจัยการแกล้งกันของเด็กนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาและอาชีวศึกษา ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล เมื่อกันยายน 2561 ที่ระบุว่า มีนักเรียนจำนวนมากถึงร้อยละ 91 ที่เคยถูกกลั่นแกล้งในโรงเรียน และมีจำนวนร้อยละเกือบ 30 ที่เคยถูกกลั่นแกล้งทางโลกออนไลน์ ทั้งนี้ผู้กระทำการแกล้งส่วนใหญ่เป็นเพศชาย ขณะที่ผู้ถูกกระทำส่วนใหญ่เป็น LGBT นับเป็นปัญหาที่เราควรจะหันหน้าใส่ใจกันอย่างจริงเสียที

การกระทำทั้ง 5 ที่กล่าวมา ดูเผินๆ อาจเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่ใครๆ ก็ทำกัน ทว่าความจริงแล้ว ผลลัพธ์ของเรื่องแค่นี้กลับมีความรุนแรงมากกว่านั้น โดยเฉพาะการทำให้เหยื่อมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมต่ำลง วิตกกังวล ซึมเศร้า มองไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง เครียด แปลกแยก ไม่อยากไปโรงเรียน หรือแม้กระทั่งอยากฆ่าตัวตาย

เราหวังว่าทุกคนจะฉุกคิดก่อนจะกระทำการใดๆ ที่เข้าข่ายคัมภีร์หนังสุนัขเล่มนี้

เพราะบางที… เราก็อาจกำลังกลั่นแกล้งโดยไม่รู้ตัว

","view":14,"createdAt":"2024-03-18T02:59:10.879Z","updatedAt":"2024-07-18T11:01:13.174Z","publishedAt":"2024-03-18T02:59:14.119Z"}},{"id":71,"attributes":{"title":"เราต่างก็อยู่ในวงจรการบูลลี่โดยไม่รู้ตัว #หยุดทุกการบูลลี่","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/message_Image_1710730970063_ed680cb4fc.jpg","content":"

","view":47,"createdAt":"2024-03-18T03:03:08.877Z","updatedAt":"2024-07-25T20:10:24.012Z","publishedAt":"2024-03-18T03:03:10.264Z"}},{"id":73,"attributes":{"title":"บูลลี่ในโรงเรียน หยุดได้ด้วยนักเรียน","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/message_Image_1710743236588_080e54f4d2.jpg","content":"

","view":23,"createdAt":"2024-03-18T06:23:28.665Z","updatedAt":"2024-07-23T21:22:19.132Z","publishedAt":"2024-03-18T06:23:30.018Z"}}]}}}},"tags":{"data":[{"id":26,"attributes":{"name":"การบูลลี่","createdAt":"2023-12-22T09:53:08.951Z","updatedAt":"2024-02-20T08:20:59.345Z","users":{"data":[]},"blogPosts":{"data":[{"id":44,"attributes":{"title":"วัยรุ่น LGBTQ กับความเสี่ยงทำร้ายตัวเอง","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/LGBTQ_scaled_ee54d83758.jpg","content":"

วัยรุ่น LGBTQ กับความเสี่ยงทำร้ายตัวเอง

ข้อมูลจากกรมสุขภาพจิตพบว่า วัยรุ่นมีปัญหาโรคซึมเศร้า และในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งมีเด็กคิดฆ่าตัวตาย 6% ซึ่งการทำร้ายตัวเองอาจนำไปสู่การฆ่าตัวตาย และมีงานวิจัยที่พบว่าวัยรุ่น LGBTQ หรือวัยรุ่นที่มีความหลากหลายทางเพศ มีอัตราเสี่ยงต่อการทำร้ายตัวเอง

งานวิจัยที่เผยแพร่ในวารสารวิชาการ JAMA Pediatrics ให้ข้อมูลว่า มีจำนวนที่น่าตกใจของวัยรุ่นที่ทำร้ายตัวเอง แต่วัยรุ่นที่เป็นไบเซ็กชวล อาจมีแนวโน้มว่าจะทำร้ายตัวเองมากกว่าถึง 2 เท่า เมื่อเทียบกับกลุ่มสเตรท (straight) หรือวัยรุ่นที่รักเพศตรงข้าม โดยงานวิจัยให้ข้อมูลว่า วัยรุ่นกลุ่มเฮเตอโรเซ็กชวล หรือกลุ่มที่รักเพศตรงข้ามระหว่าง 10%-20% มีพฤติกรรมที่เป็นอันตราย แต่วัยรุ่นกลุ่ม LGBTQ หรือกลุ่มที่รักเพศเดียวกัน 38%-53% มีพฤติกรรมทำร้ายตัวเอง

ผู้วิจัยกล่าวว่า อัตราการบาดเจ็บจากการพยายามฆ่าตัวตาย เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในหมู่วัยรุ่น LGBTQ และในขณะที่อัตราการทำร้ายตัวเองลดลง ในวัยรุ่นกลุ่มเฮเตอโรเซ็กชวล ในช่วงปี 2005-2007 แต่อัตราการทำร้ายตัวเองของกลุ่มวัยรุ่น LGBTQ ไม่ได้ลดลงในช่วงเวลาดังกล่าว ตัวอย่างการทำร้ายตัวเองที่พบบ่อย ได้แก่ การกินยาเกินขนาด การต่อยตีหรือตบตีตัวเอง การกรีดแขน การดึงผมตัวเอง หรือหยิกตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นวิธีใด หากสังเกตเห็นการทำร้ายตัวเอง ควรพาบุคคลนั้นไปพบคุณหมอทันที เพราะจากสถิติพบว่าการฆ่าตัวตาย เป็นหนึ่งในสาเหตุของการเสียชีวิตอันดับต้นๆ ของวัยรุ่น และการพยายามทำร้ายตัวเองเพื่อฆ่าตัวตาย เกิดขึ้นในกลุ่มวัยรุ่นประมาณ 13%-45% โดยเฉพาะกลุ่มวัยรุ่นที่เป็น LGBTQ ดังนั้นจึงควรใส่ใจคนรอบข้าง ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป นอกจากนี้คุณอาจปฏิบัติตามวิธีเหล่านี้

วัยรุ่น ทำร้ายตัวเอง ป้องกันได้อย่างไร

ใส่ใจและสังเกตสัญญาณบางอย่าง ควรใส่ใจเมื่อสังเกตเห็นว่า วัยรุ่นอารมณ์เสียตลอดเวลา เริ่มปลีกตัวออกจากสังคม หรือรู้สึกหงุดหงิด นอกจากนี้การทำร้ายตัวเองมักจะเกิดขึ้นโดยที่คนอื่นไม่รู้ แต่จะมีสัญญาณบางอย่าง เช่น ไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเอง และทำกิจกรรมที่อันตรายต่อชีวิต เป็นต้น
รับฟังปัญหา หากพบว่าวัยรุ่นมีสัญญาณของการทำร้ายตัวเอง ควรพูดคุยอย่างเปิดใจ และรับฟังปัญหาของเขาด้วยความเข้าใจ รวมถึงควรพาวัยรุ่นไปปรึกษาแพทย์
ซื้ออุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้น หากเกิดเหตุฉุกเฉินควรเรียนรู้วิธีช่วยเหลือเบื้องต้น ก่อนนำส่งโรงพยาบาล
มองหาความช่วยเหลือจากผู้อื่น หากมีปัญหาครอบครัว ควรมองหาความช่วยเหลือทางอื่นด้วย เช่น ญาติหรือเพื่อนสนิท
ในกรณีที่คุณทำร้ายตัวเอง ควรปรึกษาแพทย์เพื่อการรักษาอย่างเหมาะสม

https://empowerliving.doctor.or.th/case/1052

","view":10,"createdAt":"2024-03-12T10:48:16.848Z","updatedAt":"2024-07-12T02:09:56.039Z","publishedAt":"2024-03-12T10:48:18.376Z"}},{"id":45,"attributes":{"title":"เยาวชน LGBTQ กับความเสี่ยงในเรื่องสุขภาพจิต","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/case_748_1_adf34428fb.jpg","content":"

เยาวชน LGBTQ กับความเสี่ยงในเรื่องสุขภาพจิต

เรามักได้ยินคนพูดว่า ชอบอยู่กับเพื่อนกะเทย กะเทยตลกดี เรียกเสียงหัวเราะได้ ทั้งที่คนที่แสดงออกว่าเป็นกลุ่มหลากหลายทางเพศ (LGBTQ) ไม่จำเป็นต้องเป็นตัวตลก หรือต้องตลกเพื่อให้อยู่ในสังคมได้ หรือการเหมารวมอื่นๆ เช่น คิดว่าทอมดี้ทุกคนชอบความรุนแรง

กลุ่มคนหลากหลายทางเพศ (LGBTQ) ก็เป็นเหมือนคนทั่วไป มีบุคลิกภาพที่แตกต่างหลากหลาย ซึ่งในปัจจุบันมีการยอมรับในเรื่องอัตลักษณ์ทางเพศมากมาย แต่สังคมเปิดกว้างให้การยอมรับและเข้าใจในเรื่องความหลากหลายทางเพศแล้วหรือไม่

เยาวชนกลุ่มหลากหลายทางเพศ หรือ LGBTQ ที่อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ จะต้องต่อสู้กับความสับสนภายในตัวเอง ว่าแท้จริงแล้วเรามีอัตลักษณ์ทางเพศแบบไหนกันแน่ พ่อแม่และเพื่อนจะยอมรับได้หรือไม่ที่เรามีรสนิยมทางเพศแบบนี้ จะรังเกียจเราหรือไม่ พวกเขายังต้องรับมือจากการปฏิบัติจากสังคมอันจะส่งผลต่อสภาพจิตใจของเยาวชนคนนั้น ซึ่ง การสำรวจของ Trevor Project พบว่า

1 ใน 3 ของเยาวชน LGBTQ ถูกคุกคามหรือถูกทำร้ายเนื่องจากอัตลักษณ์ทางเพศ
จากการสำรวจกลุ่มตัวอย่าง 40,000 คน พบว่า 46% ของกลุ่มตัวอย่างต้องการความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต แต่ไม่สามารถเข้าถึงได้ ฃ
ครึ่งหนึ่งของเยาวชน LGBTQ เคยพยายามฆ่าตัวตาย
68% ของกลุ่มตัวอย่างมีอาการของโรควิตกกังวล
55 % เป็นโรคซึมเศร้า

นอกจากนี้ยังพบว่าเยาวชน LGBTQ ถูกไล่ออกหรือหนีออกจากบ้านเนื่องจากอัตลักษณ์ทางเพศ และยังมีปัญหาที่สำคัญอย่างยิ่ง เมื่อเยาวชน LGBTQ มากกว่า 40% ไม่กล้าไปพบจิตแพทย์ เพราะต้องขออนุญาตจากผู้ปกครอง ซึ่งในประเทศไทย มีการยื่นขอแก้กฎหมายเพื่อเพื่อนที่มีอาการซึมเศร้า (ปราชญา ศิริ์มหาอาริยะโพธิ์ญา เยาวชนผู้ยื่นขอแก้กฎหมาย) เนื่องจากพระราชบัญญัติสุขภาพจิต พ.ศ. 2551 มาตรา 21 วรรค 3 กำหนดว่า กรณีผู้ป่วยมีอายุไม่ถึง 18 ปีบริบูรณ์ ต้องให้ผู้ปกครอง ผู้พิทักษ์ ผู้อนุบาล เป็นผู้ให้ความยินยอม ซึ่งจากการร่วมประชุมเรื่องการให้บริการของจิตแพทย์กับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปีกับกรมสุขภาพจิต ได้ข้อสรุปว่า

“คำว่า “ผู้ป่วย” ในพระราชบัญญัติสุขภาพจิต หมายถึง บุคคลที่มีความผิดปกติทางจิตซึ่งควรได้รับการบำบัดรักษา ซึ่งได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์แล้ว เยาวชนที่ยังไม่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์สามารถเข้าพบจิตแพทย์ได้โดยไม่ต้องให้ผู้ปกครองพาไป เมื่อเด็กเข้าพบจิตแพทย์แล้ว จะได้รับการบริการให้คำปรึกษา การดูแลเบื้องต้นและสามารถตรวจสุขภาพจิตเบื้องต้นได้ ซึ่งคุณหมอจะประเมินในส่วนของภาวะอันตรายและเร่งด่วนในการบำบัดรักษา โดยคำนึงถึงความปลอดภัยของเด็กและเก็บรักษาความลับของคนไข้เป็นสำคัญ หากจะแจ้งผู้ปกครองจะต้องแจ้งเยาวชนก่อน”

https://empowerliving.doctor.or.th/case/748

","view":12,"createdAt":"2024-03-12T10:51:06.060Z","updatedAt":"2024-07-11T14:43:18.129Z","publishedAt":"2024-03-12T10:51:07.569Z"}},{"id":46,"attributes":{"title":"นักจิตวิทยาเด็กชี้กฎหมาย ‘Don’t Say Gay’ ที่ฟลอริดา ส่งผลต่อสุขภาพจิตเด็ก","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/web_gender5apr_1280x720_036b76607a.jpg","content":"

นักจิตวิทยาเด็กชี้กฎหมาย ‘Don’t Say Gay’ ที่ฟลอริดา ส่งผลต่อสุขภาพจิตเด็ก

แม้ว่ากระแสสนับสนุนความหลากหลายทางเพศหรือ LGBTQ+ ในสหรัฐฯ และหลายประเทศจะเพิ่มสูงขึ้น แต่ที่มลรัฐฟลอริดา สหรัฐอเมริกากลับสวนทาง เมื่อวันที่ 28 มีนาคมที่ผ่านมา รอน เดอซานติส (Ron Desantis) ผู้ว่าการรัฐฟลอริดาจากพรรครีพับลิกัน ลงนามรับรองกฎหมายที่ชื่อว่า ’สิทธิของผู้ปกครองในการศึกษา’ ซึ่งเป็นกฎหมายห้ามพูดถึงผู้มีความหลากหลายทางเพศในห้องเรียน โดยผู้ต่อต้านหรือคัดค้านเรียกกฎหมายฉบับนี้ว่า กฎหมาย ‘ห้ามพูดว่าเกย์’ (Don’t Say Gay)

กฎหมายดังกล่าวระบุว่า ไม่อนุญาตให้เขตการศึกษาส่งเสริมการเรียนการสอน หรือการอภิปรายในห้องเรียนเกี่ยวกับเรื่องเพศวิถี และเรื่องอัตลักษณ์ทางเพศในห้องเรียน ตั้งแต่ชั้นอนุบาล 3 ไปถึง Grade 3 หรือชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 และชั้นที่โตกว่าจะต้องสอนเนื้อหาที่เหมาะสมกับวัย หากผู้ปกครองพบว่ามีการละเมิดและไม่เหมาะสม สามารถฟ้องร้องเขตการศึกษาได้

แม้ว่ากฎหมายฉบับนี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางทั้งฝ่ายเคลื่อนไหวเรื่องความเท่าเทียมทางเพศ สิทธิมนุษยชน รวมไปถึงดาราและผู้มีชื่อเสียงต่างๆ จนเกิดแคมเปญที่นักเรียนหลายโรงเรียนในรัฐฟลอริดาออกมาลงถนนต่อต้าน ในชื่อแคมเปญว่า ‘พวกเราจะพูดคำว่าเกย์’ (We Say Gay) แต่ท้ายที่สุดกฎหมายฉบับนี้ก็ผ่านการรับรองและจะมีการบังคับใช้ในวันที่ 1 กันยายนที่จะถึงนี้

บัท ฮานลีย์ (But Hanley) นักจิตวิทยาเด็กกล่าวว่า กฎหมายที่ตีตราความหลากหลายทางเพศนั้น ส่งผลกระทบต่อสุขภาพจิตของเด็กที่มีความหลากหลายทางเพศ ซึ่งปกติเด็กเหล่านี้มีแนวโน้มและความเสี่ยงถูกรังแก และการฆ่าตัวตายมากกว่าเด็กเพศหญิงและเพศชายมากอยู่แล้ว

ลอรา แอนเดอร์สัน (Laura Anderson) นักจิตวิทยาเด็กและครอบครัว ผู้สนใจเรื่องความหลากหลายทางเพศกล่าวว่า เราทุกคนล้วนมีกระบวนการในการค้นหาว่าตัวเองเป็นใคร และรู้จักตัวเองได้ผ่านสมองและจิตใจว่า ท้ายที่สุดแล้วเราอยากเป็นใครและเป็นเพศไหน หรือแม้แต่ใคร หรือเพศใดก็ตามที่จะดึงดูดให้เราหลงรัก กฎหมายห้ามสอนเกี่ยวกับเรื่องความหลากหลายทางเพศเป็นกฎหมายและข้อห้ามที่จะเพิ่มเปอร์เซ็นต์ให้เด็กหาตัวเองไม่เจอและรู้สึกไร้ตัวตน สิ่งเหล่านี้ส่งผลเสียและไม่ปลอดภัยต่อเด็กอย่างมาก นอกจากนี้กฎหมายดังกล่าวยังเป็นการสร้างสภาพแวดล้อมที่ไม่ปลอดภัยให้กับเด็กที่มีความหลากหลายทางเพศอีกด้วย

จากผลสำรวจขององค์กรป้องกันการฆ่าตัวตายของ LGBTQ+ อย่างเทรเวอร์ โปรเจกต์ (Trevor Project) พบว่า 2 ใน 3 ของ LGBTQ+ กล่าวว่าจากการอภิปรายเกี่ยวกับกฎหมาย ห้ามพูดคำว่าเกย์ ของภาครัฐ ส่งผลต่อสุขภาพจิตของพวกเขาเป็นอย่างมาก และศูนย์สำรวจความเท่าเทียมทางเพศของสหรัฐฯ ประจำปี 2558 ยังเปิดเผยว่า 40% ของทรานส์เจนเดอร์ พยายามฆ่าตัวตายมากกว่าประชาชนทั่วไปถึง 9 เท่า

สิ่งที่น่ากังวลคือ เด็กย่อมเห็นและตั้งคำถามต่อความหลากหลายทางเพศในชีวิตจริง ซึ่งเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยาก เช่นการเห็นคู่รักเกย์จับมือกัน การที่เด็กออกไปซื้อของนอกบ้านและเห็นคู่รักเพศต่างๆ สิ่งที่ไม่สามารถพูดคุยหรือถกเถียงในห้องเรียนได้ย่อมส่งผลให้เด็กคิดว่าพวกเขาก็ไม่สามารถพูดเรื่องเหล่านี้ในบ้านได้เช่นกัน และหากครอบครัวหรือพ่อแม่ยังคิดว่าประเด็นเรื่องเพศ LGBTQ+ ไม่เหมาะสมที่จะถูกพูดถึง เด็กก็จะซ่อนตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไว้ต่อไป

https://themomentum.co/gender-dontsaygay-mentalhealth/

","view":13,"createdAt":"2024-03-12T10:53:42.644Z","updatedAt":"2024-07-18T03:29:01.516Z","publishedAt":"2024-03-12T10:53:44.090Z"}},{"id":67,"attributes":{"title":"คนดังทำไมต้องถูก Bully? คุยกับ โฟร์ จือปาก Lazyloxy","featured":"https://www.gendhl.com/backend/uploads/message_Image_1710730323667_e151dbef83.jpg","content":"

‘บุคคลสาธารณะ’ คำนี้อาจเป็นคำที่สร้างสถานะที่กลายเป็นกรงขังบางอย่างให้กับคนคนนั้น

ไม่ใช่แค่การถูกตั้งโจทย์ให้ว่าต้องมีผลการศึกษาที่ยอดเยี่ยมสม่ำเสมอ แต่ยังต้องแบกรับความคาดหวังจากสังคมรอบข้างหรือครอบครัว ยังไม่นับเด็กไทยจำนวนไม่น้อย ต้องเผชิญหน้ากับช่วงเวลาที่ยากลำบาก ในการเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่

ปัญหา Cyberbully ในบริบทชีวิตที่เปราะบางของคนหนุ่มสาว

$\"\"$

The MATTER : เห็นว่า ญาเคยเจอเคสเรื่อง Cyberbully มาในหมู่ของเด็กนักเรียน

วีรพร : ด้วยเรื่องเก่า

The MATTER : พี่แหม่มคิดว่าอะไรคือปัจจัยที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้

วีรพร : เหมือนกับว่าเขาได้พื้นที่ตรงนี้ด้วย

ปราชญา : ใช่ค่ะ

อินเทอร์เน็ตและโลกของการเปรียบเทียบ ปัจจัยทำให้เกิด Cyberbully?

$\"\"$

The MATTER : ฟังดูแล้ว Cyberbully มันก็ทำงานอย่างเป็นวงจรเหมือนกัน มีการโยงกันไปมา

เมื่อครอบครัวต้องเป็นที่พึ่งของเด็กที่ถูกกลั่นแกล้ง

$\"\"$

The MATTER : หรือก็เริ่มจากมุมมองของเราเองก่อนก็ได้

วีรพร : ใช่

เข้าใจปัญหา Cyberbully และสร้างพื้นที่ระหว่างเด็กและครอบครัว

$\"\"$

The MATTER : อะไรคืออันตรายของสภาพปัญหาแบบนี้ ที่จะส่งผลต่อเรื่อง Cyberbully

The MATTER : เราจะออกจากวงจรนี้ยังไงครับ

ปราชญา : สรุปแล้วมันก็คือเรื่องที่เด็กควรที่จะมีพื้นที่สร้างสรรค์

ก่อนจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ออกมาเจอกับโลกกว้าง ทุกคนย่อมผ่านวัยเด็ก วัยที่มีแค่บ้านกับโรงเรียน วัยที่ปัญหารอบตัวคือเรื่องใหญ่โตเสมอ แต่เพียงเวลาผ่านไปไม่กี่สิบปี เทคโนโลยีได้เปิดโลกอีกใบให้กับเด็กนั่นคือโลกออนไลน์

เสียงพูดจา ที่ดังกว่าเสียงขอความช่วยเหลือ